Nie udało się do tej pory ustalić, kto kryje się pod nazwiskiem Elena Ferrante. Nie wiemy, Czy jest to kobieta, czy mężczyzna, a może jest to grupa literatów, którzy tworzą tego typu literaturę. A jest ona niezwykła. Po pierwsze mnóstwo w niej emocji. Bohaterowie wyposażeni są w bogaty świat przeżyć wewnętrznych , w którym skrajne odczucia dotykają każdego z nich. Najdokładniej zaprezentowane jest wnętrze głównej bohaterki powieści. Giovanna to dorastająca dziewczynka z tzw. dobrego neapolitańskiego domu. O tym jaki w rzeczywistości jest ten dom dowiadujemy się później. Pewnego dnia jej ojciec nieopatrznie stwierdził, że staje się podobna do nielubianej przez rodzinę siostry ojca - Vittori. Budzi to niepokój u dojrzewającej Giovanny i każe jej szukać podobieństw z ciocią. W tym celu bohaterka udaje się do jej domu. Pierwsze zetknięcie z Vittorią powoduje narastanie u niej lęku i rodzi pytanie na ile genetycznie jest ona podobna do znienawidzonej przez rodzinę cioci. Dziewczyna zaczyna się badać i analizować swoje poczynania, by odkryć jakieś wspólne cechy z Vittorią. Ponadto odkrywa, że świat dorosłych , do tej pory przyjazny i bezpieczny,, nie jest niczym innym jak siecią pułapek czyhających na naiwność. Chwilami ma wrażenie, że,, już prawie wie, że już prawie zrozumiała'' mechanizmy, które pozwalają dorosłym zło nazywać dobrem, a dobro określać jako krzywdę. Widzi więcej, czuje więcej, obserwuje baczniej. jest nieszczęśliwa, ale ostatecznie postanawia to zmienić
Powieść Eleny Ferrante opowiada o dorastaniu, ale jest to przede wszystkim gorzkie rozliczenie z dorosłością. W książce ,,bycie dorosłym' równoznaczne jest z dwulicowością, przestrzeganiem fałszywych norm moralnych i zakłamaniem.
Myślę, że z przyjemnością przeczytacie tę książkę, którą po prostu się przeżywa, doświadczając uczuć bohaterów.
Aleksandra Sobkiewicz
