Przepiękna opowieść o miłości.,, Historia Adeli ''

 Z zainteresowaniem czytałam powieść M. Knedler ,, Historia Adeli '', która nie tylko odzwierciedla różne odcienie miłości, lecz także przekazuje wiedzę na temat klasycznej literatury i przybliża nam włoski jazz. Z tego względu powinna ona stać się pozycją obowiązkową na liście lektur.

Tytułową bohaterkę dotknęła tragedia, zmarł jej mąż, z którym mieszkała kilka lat we Włoszech. Paweł Henert stał się jej miłością od pierwszego wejrzenia i właśnie z nim, mimo świadomości postępującej choroby ( stwardnienie rozsiane ) bohaterka zdecydowała się związać swoje życie. Po jego śmierci Adela wraca do rodzinnego Wrocławia i szuka sensu w tym, co ją spotkało. Czyni to poprzez diametralną zmianę życia, próbuje odkupić swoją winę i zaczyna działalność dobroczynną. Ścina piękne piękne warkocze i przekazuje je na peruki dla kobiet po chemioterapii. Zbiera nakrętki po napojach z przeznaczeniem na fundusze dla hospicjum. Chce nawet oddawać krew , bo uwierzyła, że jej drobny wkład przysłuży się do polepszenia stanu ludzkości. Stylizuje się na ascetkę i wiedzie takie życie. Wynajmuje mieszkanie u Daniela - wykładowcy na uniwersytecie i stopniowo się przed nim otwiera. Wychodzi z traumy m. in. dzięki rozwijającemu się uczuciu do Daniela. 

W powieści jest też wątek cioci wykładowcy Stefanii Raczyńskiej, która tak, jak Adela starała się odkupić swoją winę poprzeż pozbawienie siebie prawa do szczęścia. 

,,Historia Adeli '' skłania do zastanowienia nad tym, jak sobie pomóc, gdy dokucza nam poczucie winy. Adela jak mityczny Prometeusz starała się być dobroczyńcą ludzkości. A może po prostu sobie odpuścić ?

Powieść czyta się z zainteresowaniem nie tylko ze względu na zawarte w niej prawdziwe oblicza miłości, lecz także piękno języka, którym snuje się opowieść przeplatana prawdami na temat życia.

                                                                    Aleksandra Sobkiewicz

               

Orient w kulturze.

 Od lat interesuję się wzajemnym przenikaniem elementów  kultury Wschodniej i Zachodniej. Szczególne miejsce w tym procesie  zajmuje orientalizm, który swoją magią i egzotyką przez wieki fascynował i zachwyca wielu twórców i przenika do kultur państw. Dlatego sięgnęłam po książkę Mathiasa Enarda  ,,Busola'', która jest skarbnicą wiedzy o orientalizmie oraz o żarliwej, ale nie spełnionej  miłości do kobiety ubieranej przez marzenia bohatera w,, szaty'' kultury orientalnej. Muzykolog Franz Rutter idealizuje Sarę, gdyż powraca do niej myślami w momencie, gdy jest ona dla niego  już nieosiągalna, gdyż wyszła za mąż i przebywa w Malezji.

Niezwykle bogata i wartościowa treść utworu obejmuje jedną bezsenną noc mieszkańca Wiednia, który w oparach opium , ni to na jawie odtwarza swoje orientalistyczne badania. Pozorny chaos w treści symuluje senne doświadczenia chorego Franza Rittera, którego erudycja zachwyca, a  idealistyczna miłość budzi wzruszenie i współczucie. Obrazowo odtworzone są doznania zmysłowe miłośnika Orientu. Czytając utwór możemy słyszeć muzykę Szymanowskiego z akcentem orientalnym. Dowiadujemy się o elementach orientalnych w twórczości Balzaka, Prousta, Goethego, Lawrensa.. Przemierzamy z bohaterem miasta, które zwiedził w związku z badaniami nad kulturą orientalną, czyli Stambuł, Damaszek, Palmirę, Teheran, Aleppo. Ja wraz z tym książkowym przewodnikiem przemieszczałam się uliczkami Stambułu i mogłam porównać swoje wrażenia z podróży, którą odbyłam kiedyś z tymi doznaniami, które przekazuje narrator.

Zadziwiające jest to, że  w opisach przeżyć zmysłowych użyty jest język poetycki, który oryginalnie i sugestywnie odtwarza  sprzeczności  Orientu. Niemal słyszymy dźwięki utworów muzycznych z nutą orientalizmu przytaczanych przez narratora. Podobnie jest z dziełami literackimi. Dzięki opisom doskonale dostrzega się motywy Orientu wplecione w fabułę tekstów. Ponadto utwór prezentuje fascynację arabską kulturą, która przez wieki kształtowała liczne dzieła. W powieści są też dobitnie podkreślone charakterystyczne cechy tego nurtu takie, jak : motywy snu, miłości i zaczerpnięte  tematy z Biblii, Koranu, ,,Baśni z tysiąca i jednej nocy ''  oraz przenikanie ich do utworów współczesnych , m.in. korzenie ,, W poszukiwaniu straconego czasu'' Prousta. Wreszcie sam tytuł busola ma też wymowne i wieloznaczne znaczenie. Z jednej strony cytowany fragment ;,W którym  kierunku  wyruszę  na latającym dywanie z busolą ''jest pytaniem  o przynajmniej dwóch znaczeniach. Po pierwsze : Co odtworzy  jeszcze w swoich wspomnieniach narrator. Po drugie, do których utworów nawiąże jeszcze  w swoich rozważaniach o orientalizmie. Oprócz tego busola to rekwizyt umieszczany w muzułmańskich hotelach, który razem z różą wiatrów może pomóc  w zlokalizowaniu Półwyspu Arabskiego. Książka została  wyróżniona Nagrodą Goncourtów w 2017. Przytaczam też  inne opinie;

,,Busola''  to podróż pełna nadziei , złudzeń i żalu'' ,, Le Point''

,,Oniryczna i wspaniała powieść o Oriencie'' ,,Le Figaro''

Czekam na Wasze opinie o książce, które z pewnością wzbogacą mojego bloga.

                                                                                Aleksandra Sobkiewicz

Wstrząsające losy matki i córki.

 Od lat interesuję się kulturą i religią arabską i dlatego sięgnęłam po dwutomową powieść, ,Arabska żona'' i ,,Arabska córka'' napisaną przez polską pisarkę mieszkającą w Libii, której pseudonim brzmi Tanya Valko. Jest to opowieść o losach Polki, która wyszła za mąż za Libijczyka i zdecydowała się zamieszkać w jego kraju. Zaślepiona miłością do Ahmeda, Dorota nie dopuszcza do siebie myśli, że  partner może ją traktować jak niewolnicę i z nieuzasadnionej zazdrości zrobić jej krzywdę. Dużo czasu upłynie zanim tytułowa polsko-arabska żona zbierze w całość wcześniej pojawiające się sygnały lekceważenia jej przez męża i traktowania jak przedmiot. Kobieta musiała przekonać się na własnej skórze, że jej mąż zdolny jest ją sprzedać i nie liczy się z jej cierpieniem. Nawet dopuszcza się do tego, aby przy pomocy siostry wmówić wszystkim ,że zginęła w wypadku i pozbawić dzieci matki. Uwięzionej Dorocie udało się ocalić życie, ale los starszej córki był w rękach Ahmeda, który uciekł z kraju ze względu na udział w zamachu terrorystycznym. Czy matka odnajdzie starszą córkę ? Tego dowiecie się w drugiej części powieści ,,Arabska córka''.

Chociaż postacie występujące w powieści są zmyślone, to jednak odzwierciedlają one doświadczenia wielu kobiet, które zdecydowały się wyjść za mąż za muzułmanina.  Tanya Valko odkrywa przed nami fanatyzm religijny i przywiązanie do tradycji dwulicowych  Arabów, którzy w krajach europejskich potrafią skrywać swoje egoistyczne ,,ja'' po to, by oczarować i posiąść kobietę, której potem przypisują rolę rodzicielki-musi być syn- i pozbawionej praw niewolnicy.

Fabuła utworu jest interesująca , w opisach jest wiele drastycznych scen, które potęgują emocjonalne przeżywanie prezentowanych treści. Wśród postaci drugoplanowych są  przykłady mężów, którzy częściowo odcięli się od przestarzałej tradycji i traktują kobiety lepiej, ale jest ich niewielu. Poprzez przedstawioną w powieści sylwetkę Ahmeda możemy sobie wyobrazić typowego Araba, który jest wielkim egoistą, a tradycję i zasady religijne nagina do zaspokojenia własnych potrzeb.

Ta smutna, lecz dzięki zebranym przez autorkę faktom, prawdziwa historia może rozszerzyć perspektywę wielu młodym,  naiwnym kobietom, które oczarowane wyglądem i bogactwem Arabów decydują się z nimi żyć w ich kulturze, która każe poniżać partnerkę i uzależnić ją od siebie. Ponadto Arab może  kobietę zdradzać i w dowolnej chwili porzucić, gdy mu się znudziła i czemuś sprzeciwiła, po to , by poślubić inną, młodszą.

Polecam gorąco do przeczytania tę powieść, która pozwala zrozumieć w czym tkwi istota miłości i każe reagować na wszelkie przejawy egoizmu i lekceważenia ze strony partnera.

                                                                               Aleksandra Sobkiewicz

Wprowadzenie do epoki Romantyzmu.

 Jeżeli chcecie poczuć klimat epoki romantycznej, to polecam do przeczytania książkę Doroty Ponińskiej ,,Romantyczni." Akcja powieści toczy się w latach trzydziestych XIX w. na terenach Wilna i Warszawy. Warto przejść dawnymi ulicami tych miast pod przewodnictwem autorki powieści, odwiedzić sławne miejsca, by odczuć charakter epoki i zrozumieć sytuację prezentowanych w niej bohaterów. Są wśród nich postacie historyczne, jak Adam Czartoryski, car Aleksander i Mikołaj Nowosilcow , a także fikcyjne. Warto zauważyć, że wszyscy bohaterowie są doskonale odzwierciedleni od strony psychicznej. Przeżywamy, czytając utwór, ich dylematy moralne, rozterki miłosne i wreszcie wielkie rozczarowania, których doświadczają. Ponadto powieść pozwala zrozumieć, jak przebiegły był car Aleksander i jego zwierzchnik w Polsce zepsuty moralnie Mikołaj Nowosilcow. To właśnie jego postać jest odmalowana bardzo sugestywnie, aż tak, że budzi odrazę, a przez to realistycznie i przekonująco. Ten kat światłej młodzieży poprzez więzienia i tortury starał się zdusić ducha polskości istniejącego wśród studentów.  Nie udało mu się tego wykonać, bo sława m.in. Adama Mickiewicza, Tomasza Zana i wykładowców Joachima Lelewela, braci Śniadeckich istnieje do dziś i te postaci stały się symbolami burzliwej epoki polskiego romantyzmu.

,,Romantyczni '' to wreszcie powieść ukazująca światopogląd i fascynację romantyków ludowością oraz zainteresowania przeszłością słowiańską naszych terenów.

Gorąco polecam tę książkę młodzieży, gdyż  tworzy ona wspaniały kontekst do zrozumienia poglądów specyficznego polskiego romantyzmu i pozwala docenić zmysł artystyczny dzieł, które wtedy powstawały i pod maską różnych zabiegów stylistycznych przemycały myśli patriotyczne.

                                                                                  Aleksandra Sobkiewicz.

                                                                                 

Najbardziej znana książka Olgi Tokarczuk.

 Przeczytałam po kilku latach jeszcze raz powieść Olgi Tokarczuk ,,Prawiek i inne czasy'' i stwierdziłam, że ta książka naprawdę ma charakter magiczny. Wszystkie powieści Laureatki Nagrody Nobla zostały wpisane przez krytyków w nurt realizmu  magicznego, potwierdzam ten sąd, gdyż czytając utwór po raz drugi dostrzegłam inne , bogatsze sensy tego dzieła. 

,,Prawiek i inne czasy'' to powieść, która została przełożona na trzydzieści siedem języków i jest jedną z najpoczytniejszych książek Olgi Tokarczuk.

,,Prawiek jest miejscem, które leży w środku świata ''. Tak zaczyna się powieść, która od razu wprowadza w realistyczno- magiczny świat utworu. Później podane są szczegóły topograficzne umiejscawiając położenie osady w okolicach Kielc. W tym pierwszym zdaniu dzieła jest też zasygnalizowana problematyka powieści, tj. egzystencjalne rozważania na temat struktury wszechświata.

Konstrukcja dzieła jest zaprojektowana w tytule, czyli jest to miejsce- Prawiek i świat widziany oczami innych osób z perspektywy czasowej. Ta średniej wielkości powieść obejmuje dość duże ramy czasowe, gdyż od roku 1914 do czasów panowania komunizmu po II wojnie światowej. Całość jest podzielona na rozdziały, czyli ujęcia świata z obiektywnej perspektywy każdej z osób. Są pomiędzy nimi rozdziały poświęcone rozważaniom na temat powstawania świata, wyobrażeń o Bogu. Bardzo oryginalne są opisy świata roślin i zwierząt, a nawet przedmiotów, w których proza przechodzi w poezję, gdyż jest tam nagromadzenie przenośni, personifikacji i animizacji. Kunszt artystyczny dzieła wieńczą liczne odwołania do wierzeń ludowych, aluzje do Biblii i mitologii.

Całość czyta się jak bajkę, miejscami okrutną, ale w pełni prawdziwą, gdyż mówi o dość długim okresie czasu, którego momenty dziejowe sygnalizują wzmianki. Ożywiona przyroda i materia zdaje się otaczać ludzkość myślącą schematami.

Na końcu powieści jest piękne rozważanie o wieczności, które budzi nadzieję na istnienie czegoś poza tym, czego doświadczamy, czyli przemijania.

                                 Aleksandra Sobkiewicz

 

Prawda o niewolnictwie.

 Zatytułowałam swojego posta w ten sposób, gdyż chcę polecić książkę Lawrence Hill ,,Aminata .Siła miłości '', która pozwalanam doświadczyć ogrom okrucieństwa związanego z niewolnictwem. Mimo że powieść nie ma charakteru w pełni dokumentalnego, to jednak ukształtowanie tekstu w formę pierwszoosobowej relacji z przeżyć skłania czytelnika do współodczuwania doznań, które spotkały tytułową bohaterkę.

Powieść prezentuje dzieje Aminaty  Diallo, urodzonej w 1745 w zachodnioafrykańskiej wiosce Bayo. Zostaje ona porwana w wieku 11 lat i udaje jej się przeżyć długą podróż przez Atlantyk do Karoliny Południowej. Jej tęsknota za domem i niezwykła siła przetrwania doprowadzają  do tego, że udaje jej się uciec z niewoli. Aminata wzbudza podziw, a jej wstrząsające losy opisane na tle szczegółowo i sugestywnie nazwanych emocji  udzielają się nam.  Powieść zadziwia precyzyjnie oddany koloryt lokalny, który odkrywa miejsce urodzenia Aminaty, a potem jej podróż na wybrzeże.

Niektórzy krytycy określają powieść mianem arcydzieła. W pełni się z tym zgadzam, gdyż książkę czyta się jednym tchem, mimo miejscami wstrząsających obrazów, które dosłownie  ściskają serce czytelnika.. Utwór został nagrodzony Commonwealth Writer's Prize i chociażby z tego względu zasługuje na poznanie. Jest jeszcze ukłon w stronę autora, który doskonale zdołał się wczuć w psychikę kobiety i precyzyjnie odzwierciedlić jej myśli i emocje. 

Książka skłania do wielu refleksji i pytań.

Po pierwsze dlaczego ludzkość uprzedza się do innych ras i okrutnie zachowuje w stosunku do osób o odmiennym wyglądzie. To przecież osobowość człowieka jest ważna w relacjach międzyludzkich.

Po drugie powieść potwierdza, że w kobiecie tkwi ogromna siła wewnętrzna, która wytwarza w niej nadludzką moc pozwalającą, dzięki instynktowi przetrwania pokonać niewyobrażalne trudności życia.

W ,,Publish Weekly'' jest takie zdanie o tej książce; ,, To powieść, której żaden słuchacz ani żaden czytelnik nigdy nie zapomni. Życzę Wam, aby ta książka, która jest w naszej bibliotece pozostała na zawsze w Waszej pamięci.

                                                                                   Aleksandra Sobkiewicz