,,Słowik''K. Hannah

 Tematyka II wojny światowej od lat jest wykorzystywana przez znakomitych pisarzy, a ostatnio nawet przez   twórców popkultury i gier komputerowych. Popularność zagadnienia powoduje, że dzisiaj naprawdę trudno napisać o tym tragizmie oryginalnie. Są jednak twórcy, którzy ujmują ten temat w sposób niezwykły i do nich należy Kristin  Hannah.

Akcja powieści toczy się w okupowanej przez Niemców Francji. Wojna na tych terenach prezentowana jest na podstawie losów dwóch całkowicie odmiennych sióstr . Vianne jest ustatkowaną żoną i matką, stara się chronić swoją rodzinę przed wrogiem oraz podporządkowuje się porządkowi narzuconemu przez sytuację. Jej siostra Isabelle jest niepokorną nastolatką, która naraża swoje życie, by działać w ruchu oporu. Pozornie różne osobowości mają pewne cechy wspólne. Przede wszystkim gorące i otwarte serca na miłość oraz gotowość do obrony za wszelką cenę drogich dla siebie wartości.

Inspiracją do stworzenia postaci Słowika były autentyczne dzieje dziewiętnastoletniej Andree de Jongh, belgijskiej bojowniczki ruchu oporu, która pomagała w zorganizowaniu trasy przerzutowej dla uciekinierów z obozów jenieckich. Wciela się w nią Isabelle, która organizuje przerzuty lotników RAF na teren Hiszpanii.. Jej zaciętość i nastawienie do Niemców czynią z niej butną i pełną niezwykłej odwagi dziewczynę, która walczy nie gorzej niż wyszkoleni żołnierze.

Książkę czyta się szybko dzięki pięknemu językowi i interesującej  fabule.

Powieść skłania do myślenia na temat lojalności, siły wiary i siostrzanych uczuć.

Na pewno pozostanie w pamięci, gdyż poświęcona jest zagadnieniu wojny i prezentuje konsekwencje tego zła. Jest też przestrogą przed skutkami tragedii jaką jest wojna.

Serdecznie polecam, jest to naprawdę rewelacyjna powieść, która wzrusza i zmusza do refleksji.

                                                                                                                        Aleksandra Sobkiewicz

Współczesna wina i kara. Krzysztof Bochus,,Czarna krew"

 Od lat interesuję się historią, dlatego cenię sobie książki, które w tle mają zamieszczone wydarzenia historyczne. Nietuzinkowym pisarzem , który w ten  sposób tworzy swoje powieści jest Krzysztof Bochus, ponieważ wplata   historię    w swoje powieści kryminalne .

Właśnie przeczytałam jedną z najnowszych jego powieści,. ,, Czarną krew '' czyta się jednym tchem, dzięki interesującej fabule. Pisarz w wyjątkowy sposób połączył wydarzenia z czasów II wojny światowej ze współczesnością i to nawet bliską, bo dotyczącą 2022 r. Te wszystkie lata splata problem winy, której odpokutowania domaga się pewien morderca i wymierza sprawiedliwość na swój sposób. Historia z przeszłości i czasy współczesne zostały szczegółowo odzwierciedlone. Całość czyta się z przejęciem i z zaciekawieniem, gdyż dopiero na ostatnich stronach powieści poznajemy prawdziwego  i niedoszłego mordercę  detektywa Marka Smugi. Sam detektyw ujmuje swoją spostrzegawczością i  inteligencją, wzbudza też współczucie , gdyż cierpi na depresję z powodu tragicznie utraconej rodziny.

Czytając tę książkę poznacie rewelacyjną fabułę, doskonałą, wartką akcję i przekonacie się, że sprawa, którą na własną rękę prowadził Marek Smuga nie jest taka prosta, jak się z pozoru wydawało.

Ponadto książka wzbudza dużo refleksji na temat winy i kary. Stawia przed nami pytania :Czy powinno się mścić ?Czy powinniśmy pokutować za winy przodków ?

,,Czarna krew'' to znakomita opowieść o grzechach, które trudno odkupić. Jest to też powieść o zakodowanej w pamięci winie, która przez współczesnych w kolejnych pokoleniach doczekała  się kary. Czy słusznej i sprawiedliwej ? Zostawiam Was z tym pytaniem i gorąco zachęcam do lektury.

                                                                                       Aleksandra Sobkiewicz

Wojna w ujęciu Magdy Knedler,, Narzeczona z powstania ''

 Temat wojny jest poruszany przez wielu autorów. Naprawdę trudno  w dzisiejszych czasach bez talentu o tej tragedii napisać oryginalnie. Muszę przyznać, że M. Knedler posiada niezwykłe zdolności, gdyż o wojnie, a właściwie o losach dwojga bohaterów z tych czasów napisała  oryginalnie, czym ujęła moje serce.

W tej powieści o dramatycznych dziejach dwojga ludzi : Marii i Rudolfa ciekawie prowadzona jest narracja. Mianowicie zdarzenia i przeżycia prezentowane są z perspektywy tych głównych postaci, a w tle dochodzi do głosu odautorski , bardzo osobisty ton zwierzeń wnuczki, która snuje refleksje z powodu znalezionych fotografii i pamiątek z przeszłości. Narracja wnuczki jest tak wpleciona w główny tok zdarzeń, że ciekawie uzupełnia całość i nie burzy odbioru tekstu. Jej pozbawione patosu refleksje mają charakter intymnych zwierzeń i doskonale wpasowują się w zawartość utworu.

Dla mne ta powieść ma też wymiar osobisty, gdyż mieszkałam przez jakiś czas w Warszawie, nawet na Bródnie. Dlatego szybko i z zaciekawieniem przerzucałam kartki książki, bo mogłam wraz z bohaterami przemieszczać się ulicami Bródna i pobyć na chwilę w innych dzielnicach Warszawy. Dzięki powieści też poznałam historię wielu miejsc stolicy. 

Nie tylko topografia miejsc została niezwykle starannie oddana w utworze .Również relacje międzyludzkie i przeżycia bohaterów posiadają pierwiastek psychologicznego prawdopodobieństwa także ich doznania docierają do naszych dusz i wie się, że jest to prawda.

Ciekawie jest też ujęty sam temat wojny i powstania. Poznajemy to z perspektywy przeżyć bohaterów, a tragiczne skutki doznań wojennych odkrywamy w zmianach psychicznych i postawach Marii i Rudolfa.

Cała powieść urzeka doskonałością opisów miejsc i zdarzeń. Nie wszystkie z nich są miłe dla czytelnika, ale przemawiają prawdą o tragizmie wojny.

Polecam serdecznie. Myślę, że realia wojenne w ujęciu M. Knedler przemówią do każdego a losy głównych bohaterów wzbudzą niezliczoną ilość przeżyć.

                                                                                               Aleksandra Sobkiewicz