Temat wojny jest poruszany przez wielu autorów. Naprawdę trudno w dzisiejszych czasach bez talentu o tej tragedii napisać oryginalnie. Muszę przyznać, że M. Knedler posiada niezwykłe zdolności, gdyż o wojnie, a właściwie o losach dwojga bohaterów z tych czasów napisała oryginalnie, czym ujęła moje serce.
W tej powieści o dramatycznych dziejach dwojga ludzi : Marii i Rudolfa ciekawie prowadzona jest narracja. Mianowicie zdarzenia i przeżycia prezentowane są z perspektywy tych głównych postaci, a w tle dochodzi do głosu odautorski , bardzo osobisty ton zwierzeń wnuczki, która snuje refleksje z powodu znalezionych fotografii i pamiątek z przeszłości. Narracja wnuczki jest tak wpleciona w główny tok zdarzeń, że ciekawie uzupełnia całość i nie burzy odbioru tekstu. Jej pozbawione patosu refleksje mają charakter intymnych zwierzeń i doskonale wpasowują się w zawartość utworu.
Dla mne ta powieść ma też wymiar osobisty, gdyż mieszkałam przez jakiś czas w Warszawie, nawet na Bródnie. Dlatego szybko i z zaciekawieniem przerzucałam kartki książki, bo mogłam wraz z bohaterami przemieszczać się ulicami Bródna i pobyć na chwilę w innych dzielnicach Warszawy. Dzięki powieści też poznałam historię wielu miejsc stolicy.
Nie tylko topografia miejsc została niezwykle starannie oddana w utworze .Również relacje międzyludzkie i przeżycia bohaterów posiadają pierwiastek psychologicznego prawdopodobieństwa także ich doznania docierają do naszych dusz i wie się, że jest to prawda.
Ciekawie jest też ujęty sam temat wojny i powstania. Poznajemy to z perspektywy przeżyć bohaterów, a tragiczne skutki doznań wojennych odkrywamy w zmianach psychicznych i postawach Marii i Rudolfa.
Cała powieść urzeka doskonałością opisów miejsc i zdarzeń. Nie wszystkie z nich są miłe dla czytelnika, ale przemawiają prawdą o tragizmie wojny.
Polecam serdecznie. Myślę, że realia wojenne w ujęciu M. Knedler przemówią do każdego a losy głównych bohaterów wzbudzą niezliczoną ilość przeżyć.
Aleksandra Sobkiewicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz