Z zainteresowaniem czytałam powieść M. Knedler ,, Historia Adeli '', która nie tylko odzwierciedla różne odcienie miłości, lecz także przekazuje wiedzę na temat klasycznej literatury i przybliża nam włoski jazz. Z tego względu powinna ona stać się pozycją obowiązkową na liście lektur.
Tytułową bohaterkę dotknęła tragedia, zmarł jej mąż, z którym mieszkała kilka lat we Włoszech. Paweł Henert stał się jej miłością od pierwszego wejrzenia i właśnie z nim, mimo świadomości postępującej choroby ( stwardnienie rozsiane ) bohaterka zdecydowała się związać swoje życie. Po jego śmierci Adela wraca do rodzinnego Wrocławia i szuka sensu w tym, co ją spotkało. Czyni to poprzez diametralną zmianę życia, próbuje odkupić swoją winę i zaczyna działalność dobroczynną. Ścina piękne piękne warkocze i przekazuje je na peruki dla kobiet po chemioterapii. Zbiera nakrętki po napojach z przeznaczeniem na fundusze dla hospicjum. Chce nawet oddawać krew , bo uwierzyła, że jej drobny wkład przysłuży się do polepszenia stanu ludzkości. Stylizuje się na ascetkę i wiedzie takie życie. Wynajmuje mieszkanie u Daniela - wykładowcy na uniwersytecie i stopniowo się przed nim otwiera. Wychodzi z traumy m. in. dzięki rozwijającemu się uczuciu do Daniela.
W powieści jest też wątek cioci wykładowcy Stefanii Raczyńskiej, która tak, jak Adela starała się odkupić swoją winę poprzeż pozbawienie siebie prawa do szczęścia.
,,Historia Adeli '' skłania do zastanowienia nad tym, jak sobie pomóc, gdy dokucza nam poczucie winy. Adela jak mityczny Prometeusz starała się być dobroczyńcą ludzkości. A może po prostu sobie odpuścić ?
Powieść czyta się z zainteresowaniem nie tylko ze względu na zawarte w niej prawdziwe oblicza miłości, lecz także piękno języka, którym snuje się opowieść przeplatana prawdami na temat życia.
Aleksandra Sobkiewicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz