Najbardziej znana książka Olgi Tokarczuk.

 Przeczytałam po kilku latach jeszcze raz powieść Olgi Tokarczuk ,,Prawiek i inne czasy'' i stwierdziłam, że ta książka naprawdę ma charakter magiczny. Wszystkie powieści Laureatki Nagrody Nobla zostały wpisane przez krytyków w nurt realizmu  magicznego, potwierdzam ten sąd, gdyż czytając utwór po raz drugi dostrzegłam inne , bogatsze sensy tego dzieła. 

,,Prawiek i inne czasy'' to powieść, która została przełożona na trzydzieści siedem języków i jest jedną z najpoczytniejszych książek Olgi Tokarczuk.

,,Prawiek jest miejscem, które leży w środku świata ''. Tak zaczyna się powieść, która od razu wprowadza w realistyczno- magiczny świat utworu. Później podane są szczegóły topograficzne umiejscawiając położenie osady w okolicach Kielc. W tym pierwszym zdaniu dzieła jest też zasygnalizowana problematyka powieści, tj. egzystencjalne rozważania na temat struktury wszechświata.

Konstrukcja dzieła jest zaprojektowana w tytule, czyli jest to miejsce- Prawiek i świat widziany oczami innych osób z perspektywy czasowej. Ta średniej wielkości powieść obejmuje dość duże ramy czasowe, gdyż od roku 1914 do czasów panowania komunizmu po II wojnie światowej. Całość jest podzielona na rozdziały, czyli ujęcia świata z obiektywnej perspektywy każdej z osób. Są pomiędzy nimi rozdziały poświęcone rozważaniom na temat powstawania świata, wyobrażeń o Bogu. Bardzo oryginalne są opisy świata roślin i zwierząt, a nawet przedmiotów, w których proza przechodzi w poezję, gdyż jest tam nagromadzenie przenośni, personifikacji i animizacji. Kunszt artystyczny dzieła wieńczą liczne odwołania do wierzeń ludowych, aluzje do Biblii i mitologii.

Całość czyta się jak bajkę, miejscami okrutną, ale w pełni prawdziwą, gdyż mówi o dość długim okresie czasu, którego momenty dziejowe sygnalizują wzmianki. Ożywiona przyroda i materia zdaje się otaczać ludzkość myślącą schematami.

Na końcu powieści jest piękne rozważanie o wieczności, które budzi nadzieję na istnienie czegoś poza tym, czego doświadczamy, czyli przemijania.

                                 Aleksandra Sobkiewicz