Przeczytałam ostatnio książkę Moniki Sawickiej ,, Kolorowych snów'', która zmieniła mój sposób postrzegania świata i stosunek do innych ludzi. Sądzę, że każdy kto ją przeczyta odkryje jakim skarbem jest życie i doceni to, że jest inny, a przez to wyjątkowy i niepowtarzalny. Jestem przekonana, że po zapoznaniu się z tą książką przestaniecie zaprzątać sobie głowę błahymi problemami dnia codziennego i uświadomicie sobie , że wokół Was są ludzie, którzy walczą o życie i nie zawsze z tych zmagań o byt wychodzą zwycięsko. Ponadto książka wskazuje nam istotne wartości, których nie doceniamy na co dzień. Dopiero w sytuacjach trudnych , pogrążeni w bólu i cierpieniu zaczynamy zmieniać naszą hierarchię wartości i wybieramy inne cele. Książka jest tak napisana, że współczujemy bohaterce, która cierpi prawdziwie fizycznie i psychicznie z powodu nieuleczalnej choroby. Z drugiej strony podziwiamy Natalię, bo tak ma na imię główna postać powieści, za to, że sama pomaga innym w chwilach względnej stabilności choroby.
Tytuł tej książki zdaje się nie pasować do jej przygnębiającej treści. Jednak są to tylko pozory, ponieważ doskonale oddaje on głęboki sens utworu. Z jednej strony powoduje, że zmienia się nasz stosunek do życia i do innych, gdyż odwołuje się do tradycyjnego powiedzenia kierowanego do najbliższych przed snem. Z drugiej strony uczy, że trzeba docenić każdą chwilę , aby nie przespać życia bez okazywania uczuć najbliższym.
Są w tej książce ukazane też inne problemy egzystencjalne, które odkryjecie po przeczytaniu powieści. Ponadto technika różnych punktów widzenia zastosowana w narracji dodatkowo przykuwa uwagę czytelnika i zmusza do samodzielnego wysnuwania wniosków z prezentowanych zdarzeń.
Aleksandra Sobkiewicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz